آگاهی و نگرش زنان در مورد یائسگی و درمان هورمونی

چکیده مقدمه: یائسگی یکی از چهار بحران زندگی زنان است که با تغییرات سوماتیک و سایکولوژیک همراه است که در دراز مدت سبب بروز بیماریهای قلبی عروقی، استئوپروز، شکستگی استخوان و حتی آلزایمر می گردد. با توجه به اینکه آگاهی و نگرش زنان یائسه نسبت به یائسگی و هورمون درمانی می تواند به بهبود عملکرد آنها کمک نموده و از شدت این عوارض بکاهد، توجه ویژه به افزایش آگاهی و ارائه خدمات مناسب قبل و بعد از یائسگی ضروری است. هدف: هدف از این بررسی ارزیابی آگاهی زنان در مورد عوامل موثر بر یائسگی، علائم و عوارض آن و نگرش آنان درمورد هورمون درمانی است. روش کار: این مطالعه مقطعی - توصیفی بر روی 277 زن بالای 45 سال حوالی یائسگی و یا سه سال بعد از یائسگی مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا (س) شهر رشت در سال 1386 انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، سابقه مامایی، آگاهی از عوامل موثر بر یائسگی، آگاهی از علائم و عوارض یائسگی و نگرش زنان در مورد هورمون درمانی بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه و تی-تست و کای اسکوئر استفاده گردید. نتایج: در این مطالعه نشان داده است که 1/32درصد آگاهی نسبت به عوامل موثر بر یائسگی، 7/60درصد آگاهی در مورد علائم یائسگی و 5/75 درصد نگرش مثبت نسبت به هورمون درمانی یائسگی داشتند. بین نگرش و آگاهی از عوامل موثر بر یائسگی و نیز بین نگرش و آگاهی از علائم و عوارض حین یائسگی همبستگی مستقیم بدست آمد(0001/0p<). بین میزان تحصیلات و وضعیت اقتصادی– اجتماعی(0001/0p<)، تعداد بارداری کمتر(0001/0p<) و آگاهی از عوامل موثر بر یائسگی(025/0= p) ارتباط معنی داری وجود داشت. همچنین میزان آگاهی از علایم و عوارض یائسگی با میزان تحصیلات(0001/0p<)، وضعیت اقتصادی–اجتماعی(0001/0p<)، سابقه سقط(027/0p<) و سابقه استفاده از روش های پیشگیری (036/0p<) ارتباط معنی دار داشت. تحصیلات(0001/0p<)، وضعیت اقتصادی–اجتماعی(0001/0p<) و رده سنی بالاتر(001/0 p=) نیز با نگرش مثبت زنان در مورد هورمون درمانی یائسگی ارتباط معنی دار داشت. نتیجه گیری: بیش از نیمی از زنان مورد مطالعه در شهر رشت، آگاهی و نگرش مطلوب نسبت به یائسگی و هورمون درمانی داشتند. وضعیت اقتصادی- اجتماعی و میزان تحصیلات، بر آگاهی از علائم و عوارض و نگرش به یائسگی تأثیرمثبت داشت، بنابراین شاید با بالا بردن سطح تحصیلات زنان جامعه در کل کشور و بهبود وضعیت اقتصادی- اجتماعی بتوان آگاهی زنان را ارتقا داد و از عواقب ناشی از عدم آگاهی جلوگیری کرد تا این دوره بدون بروز بحران خاصی سپری شود.